هروقت چشمم به پنکه مي افته ياد اول دبستان مي افتم که تو اولين روز بغل دستيم به جاي سلام گفت بگو پنکه
منم گفتم پنکه
در جواب گفت : شورت بابات تنگه
و بعد اونقدر خنديد که گوزيد و وقتي عمق فاجعه روفهميد لحظه اي بنفش شد و بعد از شدت گريه عر عرش هوا رفت
و من توي تمام اين مراحل با اين چهره:| تنها دراين تفکر بودم که چرا شورت باباي من تنگ است و تنگ بودنش با پنکه چه رابطه اي دارد:|
اين تفكر منطقي ثابت مي كنه من از كودكي استعداد فلسفي تو تحليل و سخنوري داشتم...

عجب روزی بود اصلا یادم نمیره یادمه پسره تا یک هفته کلاس نیومد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: